صدا نتیجه جابجایی و یا ارتعاش مولکول‌های هواست. همان‌طور که در شکل دیده می‌شود این مولکول‌ها در مکان‌هایی فشرده‌تر و در بعضی نواحی با فاصله بیشتری هستند.
در این آزمایش از یک لوله شیشه‌ای بلند و مقداری یونولیت (برای تشکیل نقش گره و شکم) استفاده می‌شود تا موج صوتی ایستاده در هوای داخل لوله نشان داده شود. برای تولید امواج صوتی با بسامد متغیر از یک بلندگو که به نوسان‌ساز (اسیلاتور) وصل می‌شود، استفاده‌شده است.
بلندگو طوری در انتهای لوله قرار داده‌شده است که مرکز آن منطبق بر محور لوله باشد تا بیشتر امواج صوتی وارد لوله شود. به این سیستم، آزمایش لوله کنت گفته می‌شود. لوله کنت یکی از ابزارهای ویژه فیزیکی برای تشریح امواج ایستاده صوتی در لوله شیشه‌ای است. این ابزار روابط بین امواج و فشار صوتی را نشان می‌دهد. لوله کنت به نام آگوست کنت فیزیکدان آلمانی نام‌گذاری شده است.
لوله صوتی به‌عنوان مانع سخت و طرف باز آن به‌عنوان مانع نرم عمل می‌کند؛ از برهمکنش یک موج تابیده و یک موج بازتابیده، یعنی دو موج سیار در جهت‌های مخالف، یک موج ایستاده ایجاد می‌شود.
زمانی که موج صوتی ایستاده داخل لوله از طریق بلندگو ایجاد می‌گردد، حرکت هوا یونولیت را به‌صورت توده‌هایی بافاصله منظم درمی‌آورد.
حال بسامد نوسان‌ساز را زیاد می‌کنند و آزمایش را تکرار می‌کنند و مشاهده می‌شود که برای فرکانس‌های مختلف نیز شکم‌ها و گره‌ها در فواصل منظمی تکرار می‌شوند.
در حقیقت با گذشت زمان و نوسان مولکول‌های هوا توسط بلندگو، انرژی به یونولیت‌های داخل محفظه شیشه‌ای منتقل می‌شود و این افزایش انرژی باعث افزایش تعداد گره‌ها و شکم‌ها و کاهش فاصله بین آن‌ها می‌شود.
